Gewoontes 1: Het caféinespook

Slechte gewoontes—bijna iedereen voert er wel een strijd mee.

[ENGLISH BELOW] Het is menselijk om te worstelen met slechte gewoontes, maar dat maakt ze niet minder schadelijk. Zeker niet als je, zoals mij, de beste klimmer ter wereld met één been wil worden.

Ik heb geluk: ik rook niet, drink zelden alcohol en sport veel en graag. Dat is al heel wat. Maar er zijn twee slechte gewoontes die me ervan weerhouden om ooit wereldkampioen te worden. De eerste zijn mijn dramatisch slechte eetgewoontes (daarover meer in een volgende post). De tweede? Mijn caféineverslaving. Laten we het daar vandaag over hebben.

Ik schaam me ervoor, maar eerlijkheid is belangrijk, vooral tegenover mijn Freddies.* Elk huisje heeft zijn kruisje. Dus bij deze: ik ben al meer dan tien jaar verslaafd aan energiedrankjes—vooral die ene met de stier die je vleugels geeft. Gemiddeld drink ik er twee per dag. Dat betekent dat ik in tien jaar al meer dan €10000 heb uitgegeven aan vloeibare vleugels!

Energiedrankjes zijn enorm verslavend. De combinatie van suiker en cafeïne hakt er bij sommigen echt in en ik ben daar helaas geen uitzondering op. Mijn advies? Begin er gewoon niet aan.

Misschien denk je: "Vleugels? Dat klinkt toch ideaal voor een klimmer?" Ja, maar nee. Ten eerste: als klimmers konden vliegen, zou de sport nogal saai worden—er zijn dan ook geen vogels die aan klimmen doen, op kiwi’s na, maar die kunnen niet vliegen. Ten tweede: af en toe een energiedrankje, bijvoorbeeld vlak voor een wedstrijd, kan helpen. Maar dagelijks energiedrankjes drinken is desastreus. Net als koffie verpesten ze je slaapritme, en dat is funest voor sporters die juist gedijen op goede slaap en regelmaat.

Het is dus tijd om eindelijk de rode stier te temmen.

Daarom ben ik trots om te kunnen zeggen dat ik sinds 9 november (de eerste dag van mijn trip naar de Olympos) “gestopt ben” met cafeïne. Ik drink er nu nog één per week, wat ok is. Ik ben nu iets meer dan een maand bezig, dus het blijft spannend, want die stier loert nog steeds verleidelijk om de hoek.

Ik had er bewust voor gekozen om op reis te stoppen. Op reis wordt je sowieso uit je dagelijkse gewoontes getrokken en is er dus ook geen sprake van “habits stacking”. De eerste dagen waren zwaar. Ik had hoofdpijn en voelde me voortdurend uitgeput. Maar na een paar dagen doorbijten merkte ik al een enorm verschil.

Ik sta nu veel frisser op en voel me ’s ochtends minder brak. In slaap vallen gaat veel makkelijker, en de angstige gedachten - piekeren- in de schemerzone voor het slapengaan zijn verdwenen. Vroeg opstaan om naar de fitness te gaan, voelt ineens een stuk minder zwaar. Overdag heb ik meer energie, ben ik scherper en… ik denk zelfs dat ik wat gelukkiger ben.

Mijn conclusie? Stop met cafeïne. Probeer het eens.

*Subscribe om een officiële Freddy te worden (It’s for Frée):

[ENGLISH VERSION]

Bad habits—almost everyone battles with them.

Me too.

It’s human to struggle with bad habits, but that doesn’t make them any less harmful. Especially if, like me, you aspire to become the best climber in the world with one leg.

I’m lucky: I don’t smoke, I rarely drink alcohol, and I love to exercise. That’s already a lot. But there are two bad habits that hold me back from ever becoming a world champion. The first is my terrible eating habits (more on that in a future post). The second? My caffeine addiction. Let’s talk about that today.

I’m ashamed of it, but honesty is important, especially with my Freddies.* Every house has its cross to bear, so here it is: I’ve been addicted to energy drinks for over ten years—particularly that one with the bull that “gives you wings.” On average, I drink two cans a day. That means I’ve spent over €10,000 in ten years on liquid wings!

Energy drinks are incredibly addictive. The combination of sugar and caffeine can hit some people hard, and unfortunately, I’m no exception. My advice? Just don’t start.

You might think: “Wings? That sounds perfect for a climber!” Well, yes and no. First, if climbers could fly, the sport would be pretty boring—that’s why there aren’t any birds that climb either, except of kiwi’s, but they can’t fly. Second, having an energy drink occasionally, like right before a competition, can be beneficial. But drinking them daily is disastrous. Like coffee, they wreck your sleep cycle, which is vital for athletes who thrive on quality sleep and consistency.

It’s time to tame the red bull.

That’s why I’m proud to say that since November 9th (the first day of my trip to Mount Olympos), I’ve “quit” caffeine. I’ve gone from two cans a day to just one a week. That feels okay. I’ve been at it for a little over a month now, so the journey is still ongoing, and that bull is often lurking temptingly around the corner.

I deliberately chose to quit while traveling. When you’re on a trip, you’re naturally pulled out of your daily routines, so there’s no “habit stacking” to worry about. The first days were tough. I had headaches and felt constantly drained. But after just a few days of powering through, I noticed a huge difference.

I now wake up feeling much more refreshed and far less groggy in the mornings. Falling asleep is so much easier, and those anxious, overthinking moments in the twilight zone before bed are gone. Waking up early to hit the gym has suddenly become a lot easier too. During the day, I have more energy, I’m sharper, and… I even think I’m a bit happier.

My conclusion? Quit caffeine. Give it a try.

*Subscribe to become an official Freddy (it’s for Frée):