I got lost in the Jungle.

DAG 1

Beste Freddies, wij zijn goed en wel toegekomen in Seoul. Het Para team en het gewone team samen als één Team Belgium. Mooi. We waren allemaal goed voorbereid op de jetlag dankzij het slaapschema van Liselotte (een coach) en kwamen toe rond de middag. Hieronder een foto van het Paraklimteam (Camille, Pavitra een Freddy en Coach Guido)

Seoul is zo’n typische Zuid-Oost Aziatische stad waar de ene wolkenkrabber naast de andere staat en er amper gebouwen staan die ouder zijn dan 30 jaar. Heel indrukwekkend, gigantische reclame voor materialistische toestanden overal (kopen kopen kopen!), rijen wachtenden (letterlijk) bij de plastische chirurg voor de verplichte* neuscorrectie. Veel staal en beton en mooie neuzen, alles groots, maar weinig charme. Mede daardoor dat Brugge dan ook zo’n populaire vakantiebestemming bij onder meer Koreanen. Het contrast is eeuwen groot.

‘S avonds nog gaan klimmen om wakker te blijven en daar ook het nieuwe zuid koreaanse Paraklimteam leren kennen. De namen hou ik liever geheim omdat ik ze vergeten ben, maar na enkele minuten babbelen beseften we dat we elkaar al een half jaar kenden via Instagram, waar ik geregeld op zoek ga naar nieuwe paraklimmers en die dan in contact breng met hun klimfederatie.

DAG 2

Mijn stijl van reizen is eerder iets zoals verdwalen in een oerwoud. Dus dat is meteen wat ik de dag erna deed. Ik zocht ergens een klein niet toeristische tempel in de bergen op en die bestond dus ik ernaartoe. Het pad ernaartoe was al verassend sketchy na 2uur klimmend wandelen aangekomen en daar mijn wensen voor jouw en mij op een papiertje geschreven dat ze dan onder een rood lampionnetje gaan hangen en dan zorgt Buddha ervoor dat ze uitkomen. Straf! En slechts voor 6 euro! Daar kan men niet voor sukkelen, zelfs al stond sukkelen als wens op zo’n papiertje.

De terugweg ging een beetje anders dan verwacht. Ik heb nog maar twee keer in mijn leven mijn coördinaten doorgestuurd naar iemand anders en dit was er één van. Ik moet ergens een paar keer misgelopen zijn en plots stond ik daar dan ergens in het midden van de rimboe te contempleren waarom waar ik nu stond toch echt geen wandelpad meer was.

Een sterke aanwijzing is spinnenwebben over het “wandelpad”.

Het bergachtige landschap lag bezaaid met ondergrondse bunkers en dus halve verouderde wandelpaden kriskras door elkaar van bunkertje naar bunkertje, dat maakte het niet gemakkelijk om je weg te vinden. Na een uur en stijgende stress besloot ik om niet meer heen en weer te zoeken naar het juiste pad, maar gewoon een rechte lijn te volgen die daalde in de hoop dat ik niet op een klif zou stuiten. Op google maps bleek dat het einde van de rimboe in alle windstreken ongeveer op 3 km lag, ik dacht wat er ook gebeurd ik moet hier wel uit geraken. Maar na twee uur en 500 meter begon ik te beseffen dat het weleens zou kunnen dat ik niet voor donker uit het bos was. Toen stuurde ik mijn coördinaten naar de coach voor alle zekerheid. Ik volgde een lege rivierbedding, want door de planten waden was wel echt onmogelijk. Die spinnenwebben zijn trouwens niet zoals in België. Als je daar doorwandeld met je gezicht wordt je hoofd naar achter getrokken. Zo sterk als een visnet zijn ze bijna en er zitten grote dingen in en het is echt wel eng als je er per ongeluk doorwandeld. De rivierbedding volgen bleek de juiste keuze en nog een tweetal uur later stond ik eindelijk terug op het pad.

En zo zie je maar, de perfecte voorbereiding op een klimwedstrijd! Had zo’n spin mij gebeten, was ik waarschijnlijk zelf zo een spin geworden en was ik met 8 vingers in de neus (mooie neus!) wereldkampioen geworden, yes!

Moest ik dit een half jaar geleden voor gehad hebben, was ik fysiek geradbraakt geweest, maar door een jaar veel te sporten, kwam ik nu uit het oeroud redelijk fris, mentaal wel een beetje vermoeid, maar ik ben een paar uur later toch nog gaan klimmen zoals gepland. Mijn krukken waren wel wat geradbraakt, die hadden ook beter wat gesport. Ik ben ze wel dankbaar voor bewezen diensten als spinnenweb destructie machines.

Ik ben er klaar voor.