Salt Lake City 2025
Deel 2: Qualificaties
Ik zit te wachten om te klimmen. Heb net goed opgewarmd en zie de ene na de andere klimmer in mijn categorie de route “toppen”, met andere woorden, dat ze de route tot het einde kunnen uitklimmen. Ik word wat zenuwachtig. Dit gebeurt nooit. De routebouwers kennen ons goed en ze mikken erop om een route te bouwen die slechts één persoon kan “toppen” en dan alle klimmers er op andere grepen uitvallen. Op deze manier kan je immers goed bepalen wie de beste klimmers zijn en naar de finale mogen gaan. Maar deze keer zijn de routebouwers daar dus niet in geslaagd.
Het is aan mij! Ik moet toppen, want omdat er al zoveel klimmers hebben getopt, maak ik anders geen kans meer om naar de finale te gaan. Ik start nerveus en probeer alles zo risicoloos mogelijk te klimmen. Dus geen voetsteuntjes gebruiken waarop ik misschien kan uitglijden.
Daardoor klim ik verre van efficiënt en rond het midden van de route begin ik mijn armen al te voelen, de spieren beginnen te verzuren. Oejoej, dit is niet goed! Het zal toch niet waar zijn denk ik. Ik ga toch niet vallen? OK nog twee grepen en dan is er een rustgreep, waarop ik de verzuring wat kan laten zakken. Maar zal dat wel genoeg zijn, de routes worden gewoonlijk moeilijk en moeilijker naar de top toe (dat heet progressieve routebouw). Ik haal de rustgreep (die groot is), maar als de route moeilijker wordt gaat het me niet lukken en bijna iedereen heeft al getopt! OK nog een meter of 4. Nu moet ik gewoon gaan en hopen dat mijn armen niet helemaal verzuren. Pas per pas. Ik merk dat de route niet veel moeilijker wordt en met elke pas begin ik er terug wat in te geloven, maar ik mag geen fouten maken. Ok nog één greep. Het gaat lukken. En dan neem ik de laatste greep vast en OEF (zie foto). Ik ben er bij. Maar heel wat klimmers leken het toch wat gemakkelijker te klimmen.
Alles zal dus bepaald worden in de tweede route. De 9 van de 12 klimmers die de eerste route uiteindelijk getopt hebben maken nog kans. De route is veel moeilijker en ik moet als één van de eerste, dus ik kan niet leren van de anderen (zij wel van mij :). Maar ik lees de route op voorhand goed en zie één plaats waar ik van denk “als ik daar kom, ga ik moeten springen naar de volgende greep (die moeilijk te pakken lijkt)”. Ik ga ervan uit dat als ik die sprong maak en dan val, er niet veel van de gasten verder gaan geraken. Maar er zijn maar 4 finaleplaatsen te verdelen. Ik ga ook niet te voorzichtig klimmen, maar met veel zelfvertrouwen en snel. Geen tijd om pump (verzuring) te verliezen en niet twijfelen, maar elke beweging snel uitvoeren met alle vertrouwen van de wereld.
Ik begin eraan en het gaat vlot. De eerste moeilijke passen gingen snel en goed en voelde hard genoeg om al een verschil te maken. Ik begin erin te geloven. Ik kom aan de passage waar er gesprongen moet worden en voel de natuurlijke drang tot twijfel en afwachten op komen, maar onderdruk het en voer de beweging snel en gedecideerd uit, maar helaas ik hou de volgende greep niet en val uit de route. uiteindelijk vallen er nog 4 anderen op dezelfde manier uit de route (zoals ik had voorspelt). Twee klimmers geraken verder. Zij zijn groter en moeten niet springen en kunnen de volgende greep gecontroleerd vasthouden. Niet eerlijk, maar ok. Eén van die twee is Thierry. Een Fransman van 45 die al 5 jaar lang alles wint. Een ongelooflijk fijn bescheiden persoon en een bron van inspiratie. Hij klimt niet verder omdat hij wat groter is, hij klimt verder omdat deze route voor hem van opwarm niveau is.
Dus we gaan met 6 naar de finale! Thierry en Ethan en dan ik en de drie anderen die er op hetzelfde punt zijn uitgevallen. Daar kunnen we dan eindelijk uitvechten wie de sterkste is… ik bedoel dus degenen die naast Thierry op het podium mogen staan. haha.
We vallen er vaak op hetzelfde punt uit, dus ik ga vooral snel klimmen. Als we er immers op hetzelfde punt uitvallen (wat ook nu weer zeer mogelijk is), bepaald de tijd wie beter is.
De finale wordt gelivestreamed via deze link: en wij treden aan rond 22h Belgische tijd.



Een 4de plaats met maar 1 puntje verschil. Het zat allemaal dicht op elkaar! Je bent verschillende keren vernoemd door de commentator, ook voor je aan de beurt was. Het is duidelijk dat je gekend bent in het circuit. Doordat er met 4 tegelijk werd geklommen, ben je wel niet zo heel veel in beeld geweest tijdens je klim. Het zag er in ieder geval geen makkelijk parcours uit.
Pavitra derde in competitie met allemaal mannen. Straffe kost!
Geniet nog van de rest van je verblijf in de US. Blijf je in Salt Lake, of ook nog een stukje zien van de rest van de US?
groetjes,
Nonkel Rik
Spannend! Wat goed dat je de kwalificaties overleefd hebt. Was die fransman er dan de vorige keren niet bij als je mee gedaan hebt in de US in het verleden?
Ik kijk in ieder geval live straks naar de finale. Als je een trilling voelt terwijl je klimt, dan dat zijn geen krampen maar ik die staat te tieren en te stampen achter zijn PC.
HUP HUP Fred - de rest OPGELET. Hier komt de Fré, jullie doen gelijk niet meer mee.
Go get 'em Tiger.
Nonkel Rik